Door de Erme – South West Coast Path (37)

Het uitstippelen van een reis is niet eenvoudig. Niet alleen wat betreft het vinden van een slaapplaats. Er dient ook rekening gehouden te worden met de waterstanden.* Zo zouden we veel te vroeg bij de rivier de Erme zijn, of te laat, het is maar hoe je het bekijkt. Als we er aankwamen, aan het einde van een wandeldag, zou het hoogwater zijn. Dan moesten we wachten tot later op de avond om erdoorheen te kunnen waden, maar was je erdoorheen, dan was er vervolgens geen enkele overnachtingsmogelijkheid aan de overkant, of je zou je tentje moeten opzetten op het strandje langs de rivier. Voor een gerieflijker slaapplek, met een echt bed, zou je na de rivier een hele dag moeten lopen om bij de volgende B&B te komen. Maar na de avond volgde de nacht. Dus stak je in de avond over, dan betekende dat dat je midden in de nacht over het kustpad moest lopen. Dat was niet verstandig.

Met Phil en Jayne, onze vrienden van de eerste B&B hadden we daarom afgesproken dat zij ons aan het eind van de eerste wandeldag zouden ophalen bij de Erme-rivier en de dag erna aan de overkant daarvan zouden afzetten. We zouden de rivier dan laten voor wat-ie was en er niet doorheen waden.

Maar het zou anders gaan, want Phil had een plan. Hij zou ons wel aan het eind van de eerste dag vóór de Erme ophalen, maar ons ook de dag erna weer vóór de Erme afzetten. Om 8.48 uur zou het namelijk laagwater zijn.

Een mooi gebouwtje aan de Erme bij aankomst. Hier staat het water nog hoog.

Alles voor de beleving! Zodat we later konden zeggen dat we op de route van het South West Coast Path bij de rivier de Erme waren aangekomen en daardoorheen moeste waden. Zoals dat hoort.

Om bij de doorwaadbare plek te komen, moeten we eerst hierdoorheen.

En dan over het zand.

En zo gebeurde. We stonden die dag vroeg op. Namen alvast afscheid van Jayne, die thuis bleef, en werden daarna door Phil naar de rivier gereden. We namen afscheid op de parkeerplaats en liepen het paadje af naar de rivier, die gekrompen was tot een klein stroompje. Bij de eerste plek waar we het probeerden, stond het water te hoog. Dat ging niet. Maar Phil was al huiswaarts gekeerd, dus we konden niet terug, we moesten door – een lichte paniek maakte zich van ons meester –, we moesten een plek vinden om de rivier over te steken. Iets hogerop proberen dan maar. Daar lukte het. Natuurlijk lukte het, anderen was het ook gelukt, dus ons ook. 

Hier zijn we al aan de overkant.

Net als Stephan, die Duitser, die gisteravond laat nog bij Phil en Jayne in de B&B was gearriveerd. Toen stond het water hoog, uren had hij aan de kant gezeten, gewacht, tot er, heel toevallig, iemand op een supplank voorbij kwam, eerst ging zijn rugzak over, en toen nam hijzelf plaats achter de supper. Over de Erme. Waarna hij ook nog dat hele stuk moest lopen naar de B&B.

De drooggevallen Erme. Het uitzicht naar zee.

Nog een laatste blik over de riviermonding.

Wat een plek was dit. Al dat groen langs de kanten, de boomstronken, het wier. De strandjes met hun uitlopers, de verborgen paden naar opzij het land op. We laten het allemaal weldadig op ons inwerken. Een uitgelezen filmlocatie. Zo blijkt. Want er zijn hier nogal wat films opgenomen. Onder andere Sense and Sensibility, naar het boek van Jane Austen. In de trailer van de film is de monding van de rivier twee keer te zien.

* Zowel hoog- als laagwater kan van belang zijn. Soms gaat een veerboot niet omdat het water te laag staat, zoals het geval is tussen Instow en Appledore.

Het bord met de getijdentabel.

De getijdentabel.