Het kan ook regenen – South West Coast Path (31)

24 juni 2022, onderweg naar Polperro.

Het kan ook regenen, op het South West Coast Path. De paadjes worden glibberig. Vooral met afdalen is het uitkijken. Dat je niet uitglijdt in de blubber. Dat vergt uiterste concentratie. Goed kijken. Van waar zet ik m'n voet. Op dat hogere stukje, net naast het modderige middenstuk, die graspol die geen graspol meer is, die steen die nog een beetje ruw is, m'n stok, waar zet ik die, iets naar voren, maar niet voor m'n voeten, dat ik niet struikel maar wel opgevangen word als ik ga. Regen. De profielen onder je schoenen raken vol slik en voor je het weet heb je geen enkele grip meer, zijn die zolen gewoon spekglad. Met klimmen let je natuurlijk ook op, vooral als je trappen op moet, dat je niet wegglijdt met de voorkant van je schoen en voorovervalt en in het ergste geval op je tanden terechtkomt, op zo'n traprand.

Regen, het mag de pret niet drukken.

Iets anders is dat je schoenen vol water kunnen raken. Dat hebben we toen naar Polperro meegemaakt. Binnen een paar minuten was het gebeurd. Voor onze laatste tocht hebben we daar wat op gevonden. Dit keer waren goed voorbereid, met van die schoenhoezen die over de bovenkant van je schoenen gaan. Ja, je moet wat meetorsen als je uit wandelen gaat. Ik kan ze Raynor Winn van harte aanbevelen, die schoenhoezen. In haar derde boek, Landlijnen, lees ik dat ze nog steeds in schoenen loopt waarbij als het regent het water er van binnen uit overheen golft. Daardoor heeft ze continu – chronisch – blaren. Een paar van die schoenhoezen, wat zal het wegen, 200 gram? Moth, haar man, hoor je er ook niet over, maar tijdens hun uitgebreide bezoek – van wel een uur! – aan de grote outdoorwinkel in Fort William zullen ze ze toch wel tegengekomen zijn. Waarom lijden als het niet nodig is?

Al moet je natuurlijk ook een beetje geluk hebben bij het wandelen. Je kan dat geluk ook een beetje regelen of maken ('afdwingen' vind ik een te groot woord). Door altijd een regenjas mee te nemen bijvoorbeeld. Hoewel, bij een stralende zon... Maar twijfel je maar een moment, neem dan die regenjas toch maar mee. Zoals die keer dat we 's ochtends uit het slaapkamerraam keken en boven land dikke wolken zagen en boven zee een stralende zon. Volgens de eigenaresse van de B&B werd het in zo'n geval aan zee altijd een prachtige en zonnige dag, waarop je geen regen kreeg. Nooit. Dat was altijd zo. Ze was daar heel stellig in. Gelukkig hebben we niet naar haar geluisterd en gaven de wolken op dat moment de doorslag. Want het ging me toch regenen die dag, aan zee.

Regen, je kan er diepe filosofieën over ophangen, maar die zijn er niet.