Beer is als een Engels schoolboekje uit de jaren vijftig, of twintig, van de vorige eeuw. Als een plaatsje uit een Engels schoolboekje, bedoel ik natuurlijk. Aan de hele Fore Street is geen nieuwbouw te ontdekken. Hier en daar is er wat opgeknapt aan de huizen, maar ze zien er nog precies zo uit als toen ze werden gebouwd. In traditioneel Engelse stijl. Je voelt je er meteen op je gemak. Je zou hier wel altijd willen blijven.
Ergens in het midden staat de kerk, een telefooncel, de brievenbus ernaast, er is een bakker, geen groenteboer of slager, maar wel een kruidenier en een hele kleine supermarkt. Er zijn wat huizen met rieten daken, er is een B&B in art-decostijl en een tweelinghuis met hoge schoorstenen, ook art deco denk ik, maar dan zijn we al op het pleintje achterin, waar de bus stopt.
Je waant je hier toch zeker minstens een eeuw geleden. Wat daar nog aan meewerkt, dat gevoel, is de re-enactmentgroep die hier de afgelopen dag is neergestreken. Er zitten er ook een paar in ons hotel, we zagen ze al bij het ontbijt, maar nu lopen ze opeens in kleren van voor de oorlog. Ze doen niet anders dan op het terras zitten en een beetje heen en weer lopen – flaneren, de hele dag spelen ze toeristen uit een andere tijd en als ik het goed hoor, spreken ze ook vooroorlogs Engels met elkaar, als uit een oud Engels schoolboekje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten