Noss Mayo – South West Coast Path (10)

Noss Mayo, met de kerk uit 1882.

In het dorpshuis van Noss Mayo zijn de ouderen druk bezig met de voorbereidingen voor de lunch. Het is de gezamenlijke maaltijd waarmee het winterseizoen wordt ingeluid, vertellen ze. We mogen gerust even binnenkijken in het verenigingsgebouwtje. Tafels, stoelen, en achter in de zaal een heus toneel, waarvoor nu een gordijn hangt. In het halletje om de hoek staan de toetjes al in de koelkast, zie ik. Dat wordt smullen.

Het dorpshuis, de Newton & Noss Village Hall.

Op een bord naast de ingang staat dat de Princess Royal het gebouwtje in 2007 opnieuw in gebruik heeft genomen.* De paar ouderen die buiten staan leggen ons uit dat de Princess Royal prinses Anne is, de dochter van Elizabeth en de zus van Charles. Ze liep maandag achter de kist, naast haar broer, vertellen ze nog ter verduidelijking. Nu weten we wie het is. Wij zaten gedurende de dienst in Westminster Abbey net toevallig in de metro, van Kingscross naar Paddington Station. Daar kwamen we in de twee minuten stilte terecht. Het was twaalf uur. We stonden in een grote kring in de stationshal, met de andere reizigers, de perronwachters en de politie. De trein die ons naar Plymouth zou brengen vertrok daar niet meer, dus moesten we opnieuw de metro in, naar Waterloo Station. Maar erg was dat niet. Want terwijl de meeste mensen boven de grond waren om naar de stoet te kijken, was het in de underground uitgestorven. Uiteindelijk kwamen we op dezelfde tijd als verwacht in de 'Ocean City' aan, nog vijf minuten vroeger zelfs.

Maar nu was het donderdag en waren we in Noss Mayo. Die ochtend waren we uit Wembury vertrokken over een klein stukje kustpad de heuvel over naar de ferry die ons over de Yealm Pool zou zetten. De 'poel' ligt op een driesprong tussen de zee, de rivier de Yealm en de Newton Creek.

De heuvel over.

Om aan de overkant te komen klap je een bord uit en dan ziet de ferryman dat je staat te wachten. Maar nu hoefde dat niet, want hij was juist aangekomen om een stel passagiers af te zetten, waardoor wij gelijk aan boord konden.

Op de terugweg later die dag moesten we het bord wel uitklappen. Het was een verrassing om de ferryman opeens uit het niets te zien verschijnen, tussen alle voor anker liggende bootjes op de rivier.

De Yealm Pool.

Noss Mayo ligt ten zuiden van de Newton Creek. Als je bent overgevaren kun je er zo naartoe lopen. Ten noorden van de kreek ligt Newton Ferrers. De kreek stroomt leeg bij eb en vol bij vloed. Het water komt van zee via de Yealm Pool. De twee dorpen met de bootjes ertussen vormen een wereld op zich.

Onderweg langs de Newton Creek.

De smallere zijkreek op de voorgrond, daarachter de Newton Creek en Newton Ferrers.

Er zijn twee doorwaadbare plekken over een betonnen dam. Zo'n plek noemen ze een voss. Een loopt er over een smallere zijkreek in Noss Mayo, een gaat er over de hoofdkreek naar Newton Ferrers. Een man voor het dorpshuis zegt dat we er nog wel overheen kunnen. Maar als we bij de voss komen, zien we een vrouw met een hond die al moet zwemmen. Ze zegt: 'It's now or never!' We doen onze schoenen uit en stropen onze broekspijpen op, maar komen niet ver. De betonnen dam is glibberig door de afzetting van klei en waterplanten. Dat gaan we niet doen.

We maken nog even een foto dat we het water zijn in geweest en besluiten om toch maar om te lopen. Om de kreek. Die ergens in een punt ophoudt. Opdroogt. Daar staat een mooie oude cottage, op instorten, zien we. Als je die toch kon opknappen en daar dan kon wonen, aan het einde van de kreek, met een boekenplankje met de mooiste boeken.

De cottage aan het eind van de kreek.

Newton Ferrers is minder idyllisch dan Noss Mayo, maar je hebt vanaf de overkant wel een mooi uitzicht op de mooiste van de twee. Na nog wat foto's is het tijd om terug te gaan, want we hebben gereserveerd in The Ship Inn, voor ónze lunch, niet ver van het dorpshuis.

The Ship Inn, aan de zijkreek in Noss Mayo.

Het is nog een heel stuk lopen, weer om de kreek. Tot we ingehaald worden door de man die ons de voss wilde laten oversteken. Hij heeft zich vergist in de tijden van eb en vloed, zegt hij. Maar daarvoor is hij niet naar ons toe gereden. Hij moest nog twee maaltijden brengen naar een paar ouderen in Newton Ferrers die ziek zijn en niet bij de gezamenlijke lunch konden zijn. Maar nu hij hier toch is wil hij ons wel een lift aanbieden. We maken er dankbaar gebruik van.  

Een mooi hoekje in Noss Mayo.

Onderweg vertelt hij waar hij woont, in een huis uit 1880. We rijden erlangs. Het is in dezelfde tijd gebouwd als de kerk hier op de heuvel.** In het huis woonde toen de caretaker, een soort conciërge, die koster was en de begrafenissen regelde. Toen waren hier nog heel weinig huizen. Nu is het oud en nieuw door elkaar.

Zo roep je de ferry op.

* Het gebouwtje dateert uit 1839, lees ik op de website. Tot 1882 was het een kapel, en daarna, tot 1959, was er een schooltje in gevestigd.

** De kerk verving in 1882 de kapel waarin nu het dorpshuis gevestigd is.