Klik op het plaatje voor het filmpje.
Toen we Mevagissey uit liepen, het klif op, draaide ik me nog één keer om, voordat dit mooie plaatsje uit beeld verdween. Wat ik zag was betoverend, in de zomerse ochtendstilte. Misschien dat je nog een meeuw hoorde, maar dat was het dan. Ik keek naar Mevagissey en moest denken aan Madurodam.
Ik zag een bootje de haven binnenvaren, op het stille en vlakke water. Toen het bootje bijna bij de visafslag was aangekomen, ging op de kade een busje rijden. Alsof het zo was geprogrammeerd. Alles op railtjes, onder water en in de straat. Er liepen geen mensen door het beeld. Dat verhoogde het madurodameffect. Iedere tien minuten werd dit tafereel herhaald.
Wat ik niet gefilmd heb is dat het bootje als het bij de visafslag geweest is, verder vaart. Achter de visafslag is onder de rotswand, waar die huizen op staan, een tunnel naar zee. Daar vaart het bootje doorheen om dan later weer vanuit zee de haven in te varen. Die tunnel zie je niet als bezoeker van het miniatuurlandschap. Het busje op de kade rijdt verderop linksaf en achterom door een straatje en komt dan weer tevoorschijn als het bootje bij de visafslag aankomt. Dat gaat zo de hele dag door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten