En terwijl een uitzinnige menigte van 70.000 man/vrouw onder leiding van prins Poen coureur Verstappen over de finish ziet razen, zoeken wij de stilte. Gelukkig zijn wij onder een ander gesternte geboren en niet in een gespreid bedje ter wereld gekomen. Daardoor hebben wij nu de mogelijkheid om in een andere kustplaats, iets zuidelijker gelegen dan waar op ditzelfde moment het tumult uitbarst, 'om braam' te gaan, zoals dat daar heet. In de zomerse warmte van het duingebied in wat oudtijds de aardappelveldjes zijn geweest net voorbij de lichtmasten die de velden van de zaterdagamateurs omgorden, leren wij onze kleinkinderen wat eentjes, tweetjes en drietjes zijn, bramen met respectievelijk (slechts) één bes of twee of drie bessen, maar ook wat besuikerden zijn, bramen die dauwrijp zijn, waar zo'n blauwige mist overheen ligt. Je hebt dat ook bij druiven. Het is stil in duin, en vredig, en de planten en struiken en al het geboomte dat onder de hemel is, tiert welig. Het enige geluid in deze ongereptheid is het gejoel dat uit onze kelen komt, als we weer een plek gevonden hebben met wat meer bramen dan op de plek daarvoor. Die besuikerden staan vooral tussen het hoge gras, waar de grond wat vochtiger is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten