Het Roze Huisje

Groenhazengracht 3, Leiden.

Alsof je naar een schilderij van Johannes Vermeer kijkt.

Tegenover de bakker waar ik altijd mijn brood haal, waldkorn casino*, staat het Roze Huisje. Piepklein is het. Vanochtend zag ik dat het in de steigers stond. Het is roze omdat hier vroeger, in de 17e eeuw, de rosse buurt was, lees ik als ik de QR-code scan die op het zeil te zien is.** De gracht waaraan het staat, heet Groenhazengracht***, genoemd naar de Vlaamse hoerenmadam die in het huisje woonde en werkte. Haar bijnaam was Groen Haasje.

Dat is allemaal ver voordat bakker ús Bertus hier kwam, in de volksmond het 'Friese bakkertje' geheten. Ze gaan het huisje terugrestaureren naar hoe het was voor alle latere lagen verf eroverheen gingen, lees ik op de aan de code gekoppelde site, naar de eerste verflagen die van een steenrode kleur waren en die het 'Rosse Huisje' had toen Groen Haasje er nog woonde. Paul van Vliet schijnt er trouwens ook nog gewoond te hebben, in zijn studententijd.

Scan hier zelf de QR-code.

* Het beste en lekkerste brood van de hele wereld.

** Met een moderne telefoon lukt dat zelfs vanaf de overkant van het water. De wereld is vol verrassingen.

*** Tussen het Rapenburg en de Witte Singel. Het huisje staat schuin tegenover de voormalige Doelenkazerne.