Raynor Winn en haar man Moth lopen het South West Coast Path zonder een cent op zak. Ze zijn hun huis kwijtgeraakt en daarom gaan ze het pad maar lopen. Je leest erover in Het Zoutpad. In haar tweede boek, De wilde stilte, vertelt de schrijver dat ze het hele SWCP een hele goede wandelgids hadden aan het boek van Paddy Dillon. Als ze het pad gelopen hebben plakken de bladzijden aan elkaar van de regen en het zeewater, zo intensief hebben ze de 1014 kilometer (630 mijl) beleefd. Raynor haalt er de potloodaantekeningen uit om het eerste boek te schrijven. Eerst alleen voor haar zieke man (die lijdt aan CBD, corticobasale degeneratie), een nog niet voor publicatie bedoelde print, om de herinneringen aan het pad bij hem boven te krijgen. Zoals aan die bramen onderweg, waar de zilte zeemist overheen geweest is, waardoor ze nog lekkerder smaken. Moth is het allemaal vergeten.
Een mens wil compleet zijn, is altijd op zoek naar orde. Dus kocht ik toen ik De wilde stilte gelezen had, die wandelgids erbij, The South West Coast Path van Paddy Dillon. Ik wilde dat mooie boekje met al die kaartjes en honderden mooie foto's wel zien. Voor als wij weer gaan lopen. Het is uit 2003, herdrukt in 2016 en 2017 en van aanvullingen voorzien in 2018 en de druk die wij nu hebben is gloedjenieuw, van dit jaar. En wat lees je dan opeens in het hoofdstukje over de kosten van zo'n wandeltocht...
Boeken die heen en weer verwijzen. Dat is wel het mooiste wat er is. Raynor Winn en haar man Moth liepen het SWCP in 2013.
Nou ja, vorige week juist over gehad....... Het zoutpad.
BeantwoordenVerwijderen