Deze steen komt van waar het allemaal begonnen is: Le Croisic. Nog altijd is het voor mij een paradijs, zoals ik mijn eerste blogbericht noemde. Een kleine plaats in Bretagne waar hogesnelheidstreinen aankomen uit Parijs. Omdat dat vroeger ook al zo was met langzame treinen. Wat Zandvoort was voor de Amsterdammers, was Le Croisic voor de Parijzenaars. Sommige hadden er zo'n mooi groot huis aan het strand, waar ze een paar maanden in het jaar verbleven en wat verder leegstond. Ze komen er nog steeds, Parijzenaars. Naast ons appartement met uitzicht op zee hadden we een stel. Ik vertelde erover in hetzelfde jaar waarin ik mijn eerste bericht hier opschreef. Met hem ging ik oesters van de rotsen bikken en zij beschilderde kiezelstenen. Aardige mensen. Hoe ze heten weten we niet. We hebben ook geen adres. Maar ze kwamen uit Parijs. En toen we afscheid namen, kregen we die steen.
 |
| Wilma met de mevrouw en meneer uit Parijs (26 mei 2007). |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten