Dat liedje van die blinde Italiaan, hoe heet-ie ook alweer, Andrea Bocelli, zit al een week in m'n kop. Gek word ik ervan. Ik had er nooit naar moeten luisteren. Ze zeggen dat je het alleen maar uit je hoofd krijgt als je het nog een keer afspeelt. Dat je het dan weer helemaal opnieuw beleefd allemaal en dat je het dan kwijt bent. Daar is onderzoek naar gedaan. Moet ik dat dan maar doen?
Als het lente is, lees ik een krant op een terras en drink een latte uit een glas. Of om het even een boek met een cappuccino of een dubbele espresso. Maar dat kan ook als het zomer is. 's Winters ga je binnen zitten.
vrijdag 25 mei 2018
Liedje van een blinde Italiaan
Dat liedje van die blinde Italiaan, hoe heet-ie ook alweer, Andrea Bocelli, zit al een week in m'n kop. Gek word ik ervan. Ik had er nooit naar moeten luisteren. Ze zeggen dat je het alleen maar uit je hoofd krijgt als je het nog een keer afspeelt. Dat je het dan weer helemaal opnieuw beleefd allemaal en dat je het dan kwijt bent. Daar is onderzoek naar gedaan. Moet ik dat dan maar doen?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten