Je kon het voorspellen. Met het pand van Jamin en Den Hollander's Kruiderij ging het hetzelfde als met al die andere panden in Katwijk. De ene dag een brandje, wel of niet aangestoken, de volgende dag de sloop. Het kan ook een paar dagen later geweest zijn dat ze gingen slopen. En er was niet altijd een brandje voor nodig om te slopen. Maar wat zullen ze in hun handen gewreven hebben, de wethouders, de projectontwikkelaars. Ze konden door. Het hart was eruit. Dat mooie, kloppende hart van Katwijk, dat plaats moest maken voor foeilelijke, nietszeggende jarentachtigarchitectuur.
Het doet pijn dit zo te zien. Katwijk liep echt honderd jaar achter, bijvoorbeeld op Leiden. Daar hebben ze in de 19e eeuw vier van de zes stadspoorten gesloopt. Na WOII haalden ze het daar echter niet in hun hoofd ook maar met één slopershamertje de grachten te naderen. Maar toen waren ze in Katwijk op dat punt nog achterlijk. Het is om ziedend te worden. En daarna intens verdrietig.
BeantwoordenVerwijderenIk kan het niet beter verwoorden, het hart is er inderdaad uit.
BeantwoordenVerwijderen