In het weeshuis was lange tijd het consultatiebureau gevestigd en ben ik ook nog voor een mantouxprikje geweest, een 'schrapje'.* Het consultatiebureau was boven, in een kamer naast een hoge zaal. In het midden van de zaal stond een grote tafel, opzij waren schotten waartussen de baby's konden wachten met hun moeders. Toen ik voor het mantouxprikje ging, was ik geen baby meer.
* Zo noemden we dat in Katwijk, uitgesproken met sk. Het mantouxprikje is een injectie met niet-infectueuze tuberculosebasillen. Als je lichaam hierop reageert, ontstaat er na drie tot vijf dagen een bultje, wat betekent dat je niet bevattelijk bent voor tuberculose.
In het leger kreeg je ook een Mantoux test. De mijne werd dik en ik moest 'bedien' naar het MHAM, militair hospitaal Alfred Matthijsen o.i.d.. Ik werd daar ontvangen alsof ik de builenpest had maar bleek niks te mankeren. Ik hoorde ooit een verhaal over een Katwijker die alleen maar dochters had. Zijn vrouw was net bevallen en iemand vroeg hem hoe het gegaan was. Wenou? Weer 'n skrap! Zei hij enigszins teleurgesteld.
BeantwoordenVerwijderen