Voor Gerard

Op 25 augustus zat hij vooraan in het zaaltje, al heel ziek. Stiekem wilde ik hem verrassen. Het kon nog één keer. En na m'n praatje was het: "Ga hiermee door, Leendert, ook als ik er straks niet meer ben."

Zo begon ik:

"Beste mensen,

Ik weet  nog, op 3 mei, in m'n  middagpauze, dat m'n telefoon ging [...]. Het carillon van het stadhuis had net gespeeld... Gerard... Gerard Brouwer die belde. En bij het noemen van zijn naam wist ik al meteen waarvoor. Of ik weer een praatje in het DunaAtelier wilde houden. Vorig jaar had ik dat verhaal van mijn 'Vroege herinneringen' verteld, over hoe ik Katwijk in de jaren zestig beleefd had. Of ik weer zoiets kon doen.

Gerard is altijd erg enthousiasmerend, erg motiverend, weet je goed over te halen... Dus ik had nog wel even zoiets van 'maar ik schud ze niet uit m'n mouw, ik heb ze niet zomaar klaarliggen, die verhalen', maar tegelijkertijd ook al zoiets van 'wel leuk'... vooral ook vanwege de plek. Lekker zaaltje, soort huiskamer, met al die schilderijen... augustus, september... nazomerwarmte aan zee. Warm zaaltje, letterlijk en figuurlijk.

Gerard ging door. Het maakte niet uit wat. Alles is goed. We babbelden nog wat verder en aan het eind van die paar minuten [...], in die middagpauze op de stoep van de Breestraat tegenover het Leidse stadhuis, was ik al voor 75 procent om. En toen ik door de Pieterskerk-Choorsteeg terugliep naar de Witte Singel, was het al 90 procent. En ik geloof dat ik op m'n werk was en Gerard een appje stuurde dat ik er (zelfs) al bijna toe besloten had.

Vorig jaar had ik dat verhaal van 'Vroege herinneringen', appte ik. Als ik dan nu dat verhaal over m'n blog doe, zo'n compilatie, waarin ook weer dingen van 'Vroege herinneringen' zitten, van wat ik toen in De Bonte Kraai gedaan heb, met dingen van toen erin en nieuwe dingen van nu. En dan volgend jaar weer 'Vroege herinneringen', want dat is iedereen na twee jaar vergeten, en dan het jaar erna weer die compilatie van m'n blog.

Ja, appte Gerard, het maakt helemaal niet uit wat je doet. Het is allemaal goed. De mensen willen vermaakt worden.

Dan doe ik het, antwoordde ik. [...]"

Toen begon ik mijn verhaal. Maar het begin was voor Gerard. Hij zou me nooit meer bellen.

Afgelopen maandag 20 februari is Gerard Brouwer overleden.