Hoe mijn Märklin-trein door de schoorsteen kwam – Vroege herinneringen (2)*

Märklin H0 S0974 – startset met locomotief en twee wagens.

Op een keer was ik mijn bed uit gegaan toen we onze schoen hadden gezet. Heel zachtjes sloop ik door de gang, langs de kamer van mijn zusje en de kamer van mijn vader en moeder. Op de plek van onze schoenen, voor de kachel, was de wasmand neergezet. De gele wasmand met de zwarte oren. Er zaten allemaal cadeautjes in. Gauw ging ik weer mijn bed in, want ik had natuurlijk niks gezien. Maar slapen kon ik niet meer. Zou in die grote doos, die er bijna niet in paste, die Märklin-trein zitten?

Een Märklin-trein die alleen maar rondjes kon rijden. Ovale rondjes. Want je had ook rechte stukken rails. Er zat een blauwe transformator bij, met een zwarte of rode knop, dat weet ik niet meer. En ook nog een lampje. Er kwamen twee snoertjes uit, die naar de rails gingen. Als je de knop te ver draaide, vloog de trein uit de bocht. Hadden ze geen betere treinen in Spanje? De trein bestond uit een locomotiefje en twee laadwagonnetjes. Het locomotiefje was zwart, de laadbakjes bruin.

Maar hoe hadden Sinterklaas en Zwarte Piet dat door de schoorsteen gekregen? Ik begreep het niet. Ze hadden zeker aangebeld deze keer? Maar ik had geen bel gehoord. Zouden ze dan op de deur geklopt hebben? Maar die deur was helemaal beneden. Dat zouden mijn vader en moeder nooit gehoord hebben. Of op het raam getikt? Maar de ramen zaten veel te hoog. Ook vanaf het dak kon je er niet bij. En dan, ze hadden handschoenen aan. Sint witte en Piet zwarte. Dat kon je nooit horen op die deur of dat raam. Hoewel, Sint had een ring aan zijn handschoen en Piet een takkenbos, een roe. Die hoorde je wel. Maar ze hadden vast een afspraak gemaakt met mijn vader en moeder, wanneer ze kwamen, Sinterklaas en Zwarte Piet, en toen de zak met cadeautjes in de wasmand geleegd. En die hadden m'n vader en moeder dan weer bij de kachel gezet. Zo zat het.

Omdat ik vlak na Sinterklaas jarig was, was de trein ook gelijk voor mijn verjaardag. Dat vond ik niet erg, dat onze verjaardagen zo kort na elkaar waren. En ook dat Sinterklaas eerder jarig was dan ik, vond ik niet erg. Dat mijn vader de dag na mij jarig was, was eigenlijk veel erger, omdat we dan toch onderhand wel een beetje verjaardagsmoe begonnen te raken, na de verjaardagen van Sint en mij.

* Het eerste deel van Vroege herinneringen verscheen op 29 mei 2012.