Al een tijdje volg ik in De Katwijksche Post de familiekroniek 'Duinen' van Adri van Beelen. Om z'n sfeer, z'n goeddorpse sfeer, de verbeelding van het gewone, op zo'n manier opgeschreven dat het allemaal maar zomaar vanzelf lijkt te gebeuren. Dat is waardoor ik erdoor gevangen raakte. Iedere week staat er weer een deel van dit feuilleton in de krant. Eén keer had ik een deel gemist en later nog eens een deel en toen werd ik nog slordiger, maar toen ik de krant weer eens opsloeg, ontdekte ik een internetadres waarop je alle voorgaande afleveringen kunt nalezen – zegen van de moderne tijd. En al die afleveringen achter elkaar, dat is zo mooi, dat leest dan al helemaal als een boek, vanzelf, zonder moeite, al die schijnbaar onopvallende terloopse dingen die gebeuren – ik zei het al. En al die plekken en gebouwen die passeren en die dit dorp zijn eigenheid gaven, en er niet meer zijn, maar in het verhaal opnieuw tot leven komen, door de ogen van Willem. Je bent weer eventjes binnen in het weeshuis, het gasthuis, noem maar op. Je loopt erdoorheen. 'Duinen' is zó móói. Je kunt erin wegdromen, in wegraken, wegverdaege, zeggen ze in Katwijk.
Gauw lezen dus! In de krant of op katwijkschepost.wordpress.com. En hopen dat de schrijver er nog eens een echt boek van maakt, met een kaftje eromheen.
30 juli is Adri van Beelen in de Strandbibliotheek in Katwijk om over 'Duinen' te vertellen, en over zijn nieuwe boek De vrouwenverzamelaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten