Binnenkijken (1)

Dat is gek. Het huis uit Vroege herinneringen staat te koop. Het is sinds ik er woonde twintig keer zoveel waard geworden. De binnenkant is helemaal veranderd. De deuren in signaalkleuren uit de jaren zestig (grijze deuren voor de slaapkamers, een blauwe deur voor de wc en een gele voor de douche en misschien ook voor de keuken – zodat je nooit misliep) zijn allemaal wit geworden. En verder zie ik waar vroeger een raam tussen de hal en de woonkamer was, een wand in de kleur taupe. Die kleur komt vaker terug. En de schoorsteen waar nu een open haard in is maar waar vroeger een kolenkachel voor stond, staat er ook nog, midden in de woonkamer, zo lijkt het. Dat komt natuurlijk omdat ze de slaapkamer ernaast erbij getrokken hebben en de schoorsteen niet weg konden halen. Maar het heeft wel wat. Er is een raam bij gekomen opzij van het huis en de twee kleine slaapkamers zijn nu één grote kamer geworden. Het enige wat ik nog herken op de foto's op Funda is de granieten drempel onder de deur van de keuken naar het balkon. En dan dat heerlijke platte dak... waar niemand je kon zien, 'omdat het hoger lag dan de huizen eromheen. Als je wilde, kon je er gewoon in je blootje lopen. Maar dat deed je niet natuurlijk.'*

Toen een paleis, nu nog een paleis! Ik ben er nooit meer binnen geweest, maar wat ben ik blij dat ik via Funda nog één keer binnen kan kijken.

* Citaat uit Leendert de Vink, 'Vroege herinneringen', www.huizezeezicht.blogspot.nl, 29 mei 2012.