Bij de dokter

Om bloed af te nemen wordt Zorro kaalgeschoren op een pek waar hij zelf niet bij kan.



Gisteren zijn we met Zorro weer bij de dokter geweest. Hij moest daar eigenlijk al na een maand naartoe, maar het lijkt zo goed met hem te gaan sinds hij dat nierdieetvoer krijgt – hij loopt te rennen en te vliegen – dat we dat moment wat hadden uitgesteld. Al zou je elke dag wel met hem naar de dierenarts willen, want hij vindt het reisje erheen en de belevenissen in de wachtkamer machtig interessant. Gisteren had hij gezelschap van een te dik hondje, waar het ook goed mee ging, want nadat hij op de weegschaal was geweest, bleek hij vijf kilo te zijn afgevallen, van dertien naar acht kilo, ving ik op – er blijft geen hond van over, zou je denken –, en een grote, zwarte bouvier, die gelukkig net binnenkwam toen wij weer vertrokken. Voor Zorro, die nooit buiten komt, was dit een reus.

Maar gaat het echt goed met Zorro? Vandaag kregen we de uitslag. In het bloed wordt vooral gekeken naar de waarden van de kreatinine en de fosfor. Die moeten onder een bepaald niveau zijn. Want beter wordt hij niet meer, maar met de juiste voeding kunnen we nog lang van hem genieten. De waarden bleken met bijna de helft verminderd. Hij doet het dus goed op z'n nierdieet en hoeft geen extra medicijnen. Over drie maanden terugkomen.