Ik las Kenau, over die sterke vrouw uit Haarlem in de Tachtigjarige Oorlog, en alles kwam weer boven. Van de platen van Isings. Maar die hadden wij al niet meer. Wij hadden AO-boekjes, in een lange rij op de kast. Voor als je een spreekbeurt moest houden. En als de meester of juffrouw ziek was – wij moesten op school* meneer en mevrouw zeggen –, ging de deur tussen de klassen** open en kwam de hoofdmeester, meneer Sleeboom, daar een verhaal over vertellen, over de Tachtigjarige Oorlog. Over Den Briel en de geuzen. De ketters, de Spanjaarden, Willem van Oranje en 1600 Slag bij Nieuwpoort. Altijd als ik aan de Tachtigjarige Oorlog denk, denk ik aan Sleeboom en de verhalen die hij daarover vertelde.
* Op 3, en ook nog eris op 4 oktober, klopte ik zomaar aan bij mijn oude lagere school, de Christelijke Opleidingsschool te Katwijk aan Zee. Ik dank Blondi van der Woude en Maarten Pronk voor hun gastvrije ontvangst.
** Van iedere klas waren er op de lagere school twee parallelklassen.
Prachtig, dat was ook mijn school. Een wereld op zichzelf! Het hoogtepunt: film in het filmlokaal op de bovenste verdieping, met lichtbeelden over de geschiedenis of de natuur.
BeantwoordenVerwijderenDa's grappig. Nog geen twee dagen geleden zat ik te googelen op 'schoolplaten'. Ik vond dat schitterend, die oude geromantiseerde platen van Issings c.s. Want er blijken een heel stel schoolplatenillustrators te zijn geweest. Vooral de Batieveren en de Vikingen, heerlijk rondlopen met een vacht en een Brunhilde helm op, dat zag ik wel zitten. Ridders deden het ook goed bij mij. De Tachtigjarige Oorlog was ook interessant, maar weer wel een beetje veel oorlog en brandstapels voor mij, hoewel die hagepreken er in gingen als koek. Ach, wat was de wereld toch simpel en overzichtelijk voor een lagereschoolleerling in de jaren zestig, alles keurig ingedeeld in goed en fout, in zwart en wit. Nu moeten we het overal met vijftig tinten grijs doen.
BeantwoordenVerwijderen