Naar Whitebridge

De hoofdpersoon in deze roman van Erik Lindner reist naar Whitebridge, een dorp in de Highlands in Schotland. We volgen zijn omzwervingen in het gebied rondom het dorp, op en rond het Dell Estate, met het landhuis. Eindeloze omzwervingen, tochten naar Foyers, Fort Augustus en Inverness, het Knockie Estate en Glendoe Estate, over Loch Ness en naar het ronde loch.
De moeder van de hoofdpersoon, Elizabeth, is manisch-depressief. Dokter Bennet legt de hoofdpersoon uit wat dat is en vraagt hem de pillen te tellen die zijn moeder inneemt. Er is ook nog een grootmoeder, in Nederland, in Den Haag.
Het Dell Estate is van de graaf van Bradford. Als hij doodgaat, wordt het landgoed van zijn oudste dochter, Lady Serena. John leert haar paardrijden.
De hoofdpersoon vaart langs de oevers van Loch Ness en doet een macabere vondst. Later gaat hij er weer naar op zoek maar ook weer niet. Hij blijft maar langs de oevers varen, op zoek naar een plek om aan te leggen. Hij vaart het loch over, met William. William is altijd bij de boten en het boothuis. Er is de dreiging van de graaf die doodgaat. Wat gebeurt er dan met de bewoners van het Estate?
Er komt een meisje met een rugzak het landgoed opgelopen dat Henriëtte heet. Zij en de hoofdpersoon gaan zwemmen in een loch. Ze heeft kleine puntborsten en kleine, ronde billen. Er is een hondje dat Dell heet, net als het Estate. Als ze na het zwemmen naast elkaar teruglopen, loopt het hondje op ze vooruit en staat te wachten met een ingetrokken pootje.
Er zijn een gardener en een gamekeeper, er is een jager die geen jager is. Een groep Duitse toeristen wordt het loch overgevaren. De hoofdpersoon en het hondje lopen naar Foyers, naar de Spar. Er is een pub, er zijn de velden. Het is stil in het boek. De zinnen zijn poëtisch. Als lezer blijf je maar lopen, varen, zoeken, alle kanten op.

In deze video vertelt Erik Lindner over Naar Whitebridge.