Deze lijkt er nog het meest op, op de houten molen die m'n opa had gemaakt en waar m'n oma op scrabbelde. Alleen het houten blok waarover de kruiselings over elkaar gelegde balkjes ronddraaien, is hier een kruis. Maar verder klopt alles, de afgevijlde bout in het midden, de opstaande stukjes hout op de uiteinden van de balkjes, en hoe ingenieus, hier met een inkeping, een kleine verdieping voordat het opstaande stukje hout komt. Waar zou dat voor dienen?
M'n tante Wil kwam ermee, met deze molen. Het kan ook zijn dat hij door m'n ome Wim gemaakt is. Die is ook handig met hout. Of dat hij toch door m'n opa gefabriceerd is. Wie zal het zeggen? Bij m'n ome Cor en tante Trijnie ben ik ook nog langsgeweest, maar die hadden weer een andere zelfgemaakte molen. En m'n tante Agaath, die had een molen van Jumbo, zo'n kant-en-klare uit de winkel, met van die wieltjes.
Het bijzondere van de molen die hier is afgebeeld, is dat de tandafdrukken van Trix er nog in staan, de hond van m'n opa en m'n oma, die vaak met Wil en Wim meeging en later bij Wil en Arris introk. Op de foto hieronder, uit 1964 of 1965, ben ik een jaar of drie. Trix is dan vijf of zes. Maar de tandafdrukken moeten al van voor die tijd zijn, van toen ze nog een pup was. Zo'n hele lieve hond.
 |
| Met Trix op schoot bij opa (foto uit Vroege herinneringen) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten