Martin Bril reed jarenlang in een gele Volvo 850 T5R. In die kleur de enige die er bestond. Hij reed ook nog een tijdje in een Volvo 240, maar die gele, daar was ie bekend door. Het was zijn kantoor op wielen. Volvo Cars Nederland vroeg de schrijver een boekje over het Zweedse merk te maken. Dat was ter gelegenheid van de jaarwisseling 2008-2009 en alleen voor klanten. Ik heb het althans nooit in de winkel zien liggen. Een jaar geleden ging ik er maar eens naar op zoek. Ik mailde de opdrachtgever van het boekje maar kreeg nul op rekest. Ik liet dat zo. Tot een week geleden, ik weet niet waarom, maar toen popte het weer op. Op internet zag ik dat het boekje zo langzamerhand de status van collectors item had verworven en er flinke prijzen voor werden gevraagd. Eens kijken wie het had uitgegeven... HannaBoek. Die gemaild. Nog drie archiefexemplaren. Die deden ze niet weg. Maar misschien had fotograaf en medesamensteller Werry Crone nog wel een exemplaar. Dat was zo. Ik wil niemand jaloers maken, maar het is een mooi boekje, met twintig van de mooiste verhalen, verluchtigd met nog mooiere foto's, in Kodak Color.
Dat niet willen jaloers maken is dus niet gelukt. Niet dat ik zo'n Volvo fanaat ben, want na de 240 is er nooit meer iets interessants van dat Zweeds/Nederlands/Amerikaans/Chinese merk verschenen, behalve de 480ES uit Born dan. En dan hebben ze bovendien DAF nog de nek omgedraaid ook. Maar die P1800 op de cover, de auto van Simon Templar, alias The Saint, en onze eerste kennismaking met Roger Moore (of kwam Ivanhoe nog daarvoor?), is een icoon. Bijna had The Saint daar niet in gereden, want de producers hadden een Jaguar E-Type voor hem in gedachten. Maar in de beste tradities van de Britse auto industrie in de jaren zestig, kon of wilde Jaguar niet op tijd een E-Type leveren. En dus werd het een Volvo.
BeantwoordenVerwijderenZo zwaar verdiep ik me niet in de automerken. Het was in de eerste plaats de kick om het boekje te bemachtigen, al ging dat uiteindelijk vlotter dan gedacht. Groot is dan de verrassing als ook de binnenkant er goed uitziet, met goeie verhalen van Martin Bril (we zijn niet anders gewend) en schitterende foto's uit de prospectussen van Volvo, met mooie automobielen en dito dames, van de jaren dertig tot pakweg de jaren negentig. En alles loeischerp!
VerwijderenDie auto kan me gestolen worden maar die verhalen van Martin Bril mis ik nog dagelijks....
BeantwoordenVerwijderen