Sunset Blvd

Bij Sunset, daar liggen nu toch zeker al zo'n twee, drie maandsalarissen, schat ik. Je kan er een hele tijd wegblijven, maar dan lokt het weer. De kaart is er in al die jaren nooit veranderd, en dat is maar goed ook. Favoriet waren lange tijd de quesadillas. Dat zijn tortillapannenkoekjes met kip en salsasaus, pesto, rode ui, cheddar en tomaat, geserveerd met guacamole en zure room. Maar die cheddar maakt het wat zwaar, en ook de frites die erbij geleverd worden. Maar die frites zijn wel lekker bij Sunset, een beetje Vlaamsig. Die mis je dan weer bij de huidige favoriet, de caesarsalade met ossenhaaspuntjes. Dat is al een maaltijd op zich, dus om daar dan weer apart frites bij te bestellen. Het is goed daar even mee te wachten.

In de winter kan het guur zijn, daar in die bocht van de boulevard. Het kan er stormen, maar dan neem je de artiesteningang. Binnen is het altijd gezellig druk. Je viert er je verjaardag of hebt er een zakendinertje. Sunset is sowieso een goed aanlandpunt om zomaar wat te drinken.

Groot is het contrast met de zomer. Reserveer dan bij voorkeur een plek op het terras, het hoge, achter het glas – tegenwoordig kun je daar zelfs nog een treetje hoger –, met je rug naar het restaurant. Dat is het oosten. En omdat er uit het noorden ook geen wind waait op die plek, is het er verzengend heet, zoals het er vanavond was. En wat een uitzicht komt daar dan nog bij!