De grofste korrel

Toen er nog rolletjes waren die je moest ontwikkelen en je foto's nog moest afdrukken om het resultaat te zien en je zonder te fotoshoppen voor de afwisseling eens een keer de grofste korrel* wilde hebben. Dat deed je met een rolletje TRI-X Pan 400 van Kodak. Een rolletje met een lichtgevoeligheid dus van 400 ASA, waarbij je je camera dan op 640 of 1280 ASA moest zetten, even uit mijn hoofd, en dan vervolgens de film twee keer zo lang in de ontwikkeltank. Dat betekende dan dat er overdreven kort licht in de lens binnenviel, waardoor de grijstinten geen kans kregen, maar misschien had dat extra lang ontwikkelen daar juist wel weer mee te maken. Ik ben niet zo technisch, maar zo kan ik me dat voorstellen. Toen waren dat echt onderwerpen binnen de fotografie.

Het leverde dan dit soort foto's op: eentje van een concert van The Cure in Ahoy in Rotterdam, van 27 november 1985, en eentje van Guusje en Mosje in de tuin bij het zomerhuis, ook ongeveer rond die tijd gemaakt, want de boom is nogal kaal.

Later heet Guusje overigens Guus, maar hier is hij nog klein, en Mosje is altijd Mosje gebleven, de pratende kat. Maar wat een toestand, die takken, zie ik nu pas. Hoe moet Guusje terug?

* Nog niet eens zo lang geleden hadden foto's korrels, zoals ze nu pixels hebben. De pixels van tegenwoordig zeggen eigenlijk alleen iets over hoe groot je de foto kunt opblazen. Een foto kan heel groot worden afgedrukt, maar wordt hij te groot, dan ga je allemaal blokjes zien, opgeblazen pixels. Dan ben je te ver gegaan. De korrels uit het verleden hadden met lichtgevoeligheid en scherpte te maken. Korrels waren er altijd, of je nou een kleine of een grote foto had. Een rolletje van 100 ASA had een fijnere korrel dan een rolletje van 400 ASA, maar was ook minder lichtgevoelig. Daardoor had je een langere sluitertijd nodig, en wilde je zo'n foto scherp krijgen, dan moest je je camera goed stil houden. Een rolletje van 100 ASA gaf hele scherpe foto's bij zonnig weer. Bij een hogere ASA-waarde had je minder licht nodig en kon je dus ook met een kortere sluitertijd werken. De korrels werden grover. 200 ASA gebruikte je bij bewolkt weer en met 400 ASA kon je binnen fotograferen zonder flits. Hoe groot je een foto ook afdrukte, korrels waren er altijd te zien, maar werden nooit blokjes.