Rockanje

Als ik Zorro vertel dat ik bij Beer ben geweest, zie ik 'm denken. Hij kijkt me katachtig aan en is blij dat ik weer thuis ben. We denken nog iedere dag aan hem, hè Zorro? Zorro moet diep graven in zijn kleine hoofdje maar er komt niets bovendrijven.
Hij ligt er nu vierenhalve maand, de Azalea is uitgebloeid maar staat er nog mooi groen bij. Ik heb de kei van Guus erbij gelegd; die was gaan zwerven. Beer ligt bijna tegen hem aan. Ik moet de lettertjes weer eens verven.

Rockanje, daar liggen zoveel herinneringen. Vandaag kwamen er weer heel veel langs, van toen het nog een huisje met een schuur was, en van de verbouwing, en van daarna, toen het alleen een huis werd.

Het eerste bezoek was in 1997. Daaraan herinnert een museumopstellinkje van 'archeologische vondsten' dat in een slaapkamer staat. Tussen het grind voor het huis vond ik stukjes blauwe tegel, van een oude, gesloopte douche, en stukjes dakpan. Er zwierf nog ergens een gelukspoppetje rond, en een bankje was ook gauw gemaakt. De wandjes geverfd, een stukje fineer op de grond, bordjes bij de objecten, en kijken maar. Zomaar, als aandenken aan het verblijf.

We maakten ook nog wat kabouters van takken die we puntig als potloden sneden. Zo'n punt werd dan de puntmuts en als je een plakje bast daaronder wegsneed, kon je op het vlakje dat vrijkwam een gezichtje tekenen. Die houten kabouters zijn helemaal vergaan. Ze stonden in de boerentuin voor het huisje, waar nog wel altijd die hele oude stenen kabouter de wacht zit te houden.

Het was zomers in Rockanje. Veel toeristen. De levendigheid in Oostvoorne toen ik aankwam, compleet met een dorpse wielerronde. Het volle, zinderende groen.

We waren ook nog even in de druivenkas van Adrie, waar ik eerder geweest was toen Kommer nog leefde. Ik wilde er wel wat foto's van. Mooie oude kas uit 1967. Oude wijnranken met blauwe en witte druiven in allerlei soorten. De mistachtige waas die op de vruchten ligt, prachtig.